İsveç'te Roman yazdık, Rusya'da dağıldık

YENİ kurulan bir takım için Uluslar Ligi de iyi bir hedefti... Adında leke olmayan, herkesin desteğini de arkasına alan oyuncuların oluşturduğu takım elbette birlikte daha çok oynamalı ve zaman da gerekli! Ancak bir gerçeği de unutmayalım; Türk Milli Takımı şu anda hayalperest olmadan adımlarını atmalı...

RUSYA kabul edelim ki bizden çok daha üstün olan bir takım. İki takımın sadece ilk 11’lerine bakarak değerlendirme yapmak tamamen hata olacaktır. Türkiye maçta geriye düştüğü andan itibaren herkes biliyordu ki kulübeden gelip skoru değiştirmeyi bırakın hücumda oyuna hareketlilik getirebilecek bir kulübemiz yok.

EN kötü senaryo geriye düşmekti. O da 20. dakikada gerçekleşti. Georgi Dzhikiya’nın şutunda, kale önünde karambol yaratmak için gelen F.Bahçeli Roman Neustadter’e çarpan top boş kaleyi de buldu. Gole kadar etkin olan taraf ev sahibiydi. Kadro kalitesinin öne çıkacağı karşılık verme, rakip alana oyunu yığıp baskı yaratma anlarında ise Türkiye çok gerideydi. Golden sonrada Rusya maça hakim olan taraftı.

TÜRKİYE’NİN gol atamama sorunu elbette var. Ama bu sorunu da tamamen Cenk ya da Enes’e yıkmak hata olur. Öncelikle savunma önündeki ikilimiz (Mahmut-Okay) oyunun iki yönünü oynayamıyor. İki savunma ağırlıklı oyuncu planı ile sahadaysak rakibe verdiğimiz pozisyonların ve bıraktığımız alanların sebebini sormak gerekli!

NEDEN OĞUZHAN?

4-2-3-1 sisteminin net bir şablonunu gördüğümüz maçta Türkiye’nin forvet arkasında oynayan ismi Oğuzhan’ın yanına da soru işaretini bırakmak gerekli. Beşiktaş’ta ne zaman bu mevkide oynasa takımın neredeyse eksik bırakan Oğuzhan’ı forvetin arkasında oynatmak ona da büyük haksızlık. Biz ilk yarı boyunca fırsat bulamazken (33. dakika Cengiz’in şutu dışında) ikinci yarıda da bu sürdü gitti. Organize bir atak yapmaktan çok uzakta olan milliler, 78’de Denis Cheryshev’in golü sonrasında ise tamamen dağıldı. Rusya’nın kalan dakikalarda farkı açmaması ise tamamen vites küçültmeleri ile alakalıydı.