GS’ye yeni yıl, FB’ye kıyamet!

Son haftaların formda ismi Bekiroviç, bu sefer kendi ağlarını havalandırarak 10’da G.Saray’ı öne geçirdi.. Hasan Ali, 23’te “gerçek F.Bahçeli” oldu: 1-1.. Ancak Selçuk’un frikiği gecenin rengini “sarı-kırmızı” yaptı..



Önce bir tespit. Sadece bizim gazetede bile 6 derbi yazısı var. Bu yazıyı da okuyorsanız, gerçekten durumunuz iyi değil demektir. Madem içinizdeki futbol aşkı bambaşka, ben de size derbiler derbisi yaşanan dün akşamdan notlarımı aktarayım.



ÖNÜ, sırası, sonrası derken hayatımızın tam içinde bu derbiler. Yeniyor-yeniliyorsun etkileniyor, işte, güçte, okulda, muhabbet sürüyor. Bi mümkün bitmek bilmiyor. İki takım taraftarı zaten çılgınlığa kapılıyor da kalan sağlar da, muhakkak olaya müdahil oluyor. ‘Siz bari bi durun yahu’ diyesimiz gelse de, bizler de işin eğlencesindeyiz nihayetinde.



VOLKAN ‘GIK’ DİYEMEZ

DERBİYE doğru atmosfer eskisi gibi değildi sanki. Nerede o eski açıklamalar. Futbolcular röportajlarda birbirine sallardı, hocalar inceden ayar verirdi, yöneticiler açıktan büyük büyük konuşurdu. Eyy gidi eyy. Ünal Aysal maçtan önce açıklama yapmış; en büyük endişesi yağmurun yağmasıymış! Daha sıkıcı bir açıklama sanırım- hiç olmadı ? O günler de ‘Marka değeriyle’ birlikte hep geride kaldı işte.

Maç şahane bi tribün şovuyla başladı. İtalya’nın, Yunanistan’ın gerisinde değiliz doğrusu.

Riera’nın şık ortasıyla buluşan Bekir, golden sonra F.Bahçe taraftarıyla beraber fenalık geçirdi.

Taa ki Hasan Ali golü atana kadar. Fatih hocanın ‘Bu ne biçim gol’ gülümsemesi bize Dexter’ı hatırlattı. Muslera için o an gerçekten üzüldüm. Durum 1-1 olunca sanki hafif bir sakinlik gelmişti ki Baroni’nin müdahalesi çok kritik bir noktadan serbest vuruşa neden oldu. Olmaz olaydı. Selçuk bir gol attı ki Volkan bile gık diyemez. Nitekim ilk 45 dakika böyle bitmiş oldu. İlk yarı görüntüsüyle Baroni; ‘Boş deparın boş kalfası’ ödülüne hak kazanmıştı!



PTT DAHA HEYECANLI

İKİNCİ yarıyla işler daha olgunlaşmıştı. Meğer Umut da takımdaymış, yerine Yekta girince fark ettik! Hamleler arka arkaya geldi, Aykut Kocaman, Sezer ve Krasic’i sokarak azıcık risk aldı ama ‘Ben buraya yenilmeye gelmedim’ mesajını vermiş oldu, yakışıklı hareketti. Son 10-15 dakikada her iki takım da yoruldu ve sinirler gerilmeye başladı O esnada olan oldu ve Meireles kariyerindeki ilk kırmızı kartı gördü! Bunun da Türkiye’de gerçekleşmesi bizim için şaşırtıcı olmadı sanıyorum?



Çıkarken de formayı öpünce müstehzi bir gülümseme oldu bende. Aslında 10 kişi kalan takımlardan hep korkmuşumdur, o eksiği kapatmak için daha gayretli oynar, sonuç da alırlar. ‘Bu F.Bahçe’nin son şansı’ diye düşündüm, çünkü maçı kazanmak istiyorsa hareketlenmesi gerekiyordu. Ama olmadı, G.Saray skoru korudu, kendi sahasında, seyircisini üzmedi, galip kalmayı bildi..

NETİCEDE tansiyonu yüksek olmayan, ortalama bir derbiyi de böylece geride bırakmış olduk. PTT 1.ligde bile daha heyecanlı maçlar oluyor. N’apalım, artık önümüzüdeki derbilere bakacağız. ‘This is G.Saray, that’s the futbol’...

22 yıl sonra kalesini vurdu

F.BAHÇELİ oyuncular lig tarihinde en son 22 yıl önce G.Saray derbisinde kendi kalesine gol atmıştı. 1989-90 sezonunun 29. haftasında yani 15 Nisan 1990’da F.Bahçe kendi sahasında G.Saray’ı 5-1 yenerken sarı-kırmızılı takımın tek golünü Nezihi Tosuncuk kendi kalesine atmıştı.