ÖNCE kazananın hakkını verelim! Akhisar’da Okan Buruk belki bütün kendine benzer ekiplerin yaptığı gibi rakibin gücünün farkında haddini bilerek sahaya sürdü takımı. Tıpkı Mesut Bakkal’ın dediği gibi topun peşinde koşmadılar ama şahane alan kapatarak Trabzon’a hamle fırsatı vermediler. Çanakkale düzeninde de kapanmadılar ama. Kenarlardan hızlı çıkan Lopez, Larsson, Ömer ve Onur’un katkılarıyla planlarını tıkır tıkır işlettiler.İKİNCİ yarıda baskı görecekleri kesindi, kontratakla işi bitirdiler. Deplasmanda, Trabzon’a yarım düzine, onlar için tarih! Üç golde eski Trabzonlular’ın imzası olduğunu da not düşelim.TRABZON 3 İstanbul deplasmanında gösterdiği efor dışında sahaya iş yansıtamıyor. Bu hengamede Abdülkadir’i ortaya çıkarmak elbette önemli başarı ama bu camia için yeterli değil. Sosa, Burak, Olcay, Yusuf önemli isimler ama takım oyunu içerisinde bu kadar çok ve kolay nasıl kayboluyorlar ilginç.ÖNCE TİKİ TAKA SONRA BATIK TAKADÜNKÜ karşılaşmada şuursuz baskı dönemleri dışında iki önemli an vardı, 20 ve 35. dakikalardaydı. Tiki Taka’yı çağrıştıran bu anlarda birbirlerine yakın ve çok çabuk isabetli paslarla top dolaştıran Karadeniz ekibi son vuruşu başaramasa da aslında ne yapması gerektiğini gösterdi ama hepsi buydu işte. Tamam belki iki Durica hatası olmasa işler farklı da gidebilirdi ama durum böyle yaşanmadı! İki golle gardları düştü, herkes oyuna küstü ve iş bitti. Geriye sinir, öfke, abartılı hırs anları ve potansiyel kart reaksiyonları kaldı hepsi bu! Maçın son bölümlerinde o bile yoktu.SONUÇ olarak pek ikna edici olmasa da şampiyonluk parolasıyla sezona başlayan bir takımın görüntüsü değil bu elbette. Kimin nerde olacağı 34 hafta sonra belli olur ama Trabzon için bu beklentinin içinin şu anda bomboş olduğu da kötü bir gerçek!