TRABZON kaybetmeyi hak etmedi. Ama futbol bu. Hücum ederken savunmayı tombalaya bırakırsanız konu kaderle açıklanamaz. Gelir atar adam! Ayrıca istikrarlı da; deplasmanda hiç yenilmemiş! Konya’nın ‘Çanakkale’ düzeninde oynayacağını kestirmek zor değildi. Başkanları “Biz de hücum oynasak” diyor ama hem Aykut Hoca hem de benzeri bütün takımların mantığı bu.SORUN, Trabzon’un bu durumu her maçta kabullenmesi. Dün de Osmanlı karşısında sergilediği ‘yokların’ biraz daha iyisini sergileyebildi. Bordo-mavililer kağıt üstünde iyi ve mücadele ediyor görülüyor/görüldü ama hâlâ vay be dedirtecek bir yükselme yok. Ya da sürekli tuhaf bir iki ayrı bölüm oynuyor. Yusuf, Erkan gibi asıl işi görmesi beklenen kanat oyuncuları uyuma dönemine geçti. N’doye isimli arkadaş, Türkleşmiş, o da Douglas da; hakemlere efelenmeyi ‘işin ruhu’ sanıyor.KANAT bekleri keza hakgetire. En vahimi Şota bu tabloyu değiştirecek bir dokunuşu, stratejiyi geliştiremiyor. Ya da iyimser bir bakış açısıyla geç uyanıyor!ŞOTA HOCAM AMAN!TRABZON’UN kapanmış rakibe gol için kanat, göbek bütün varyasyonları deneme arzusu vardı elbette ama Konya kalesinde ilk yarıda net iş çıkmadı. Mehmet Ekici’nin sakatlığı duran toptan yararlanma alternatifini de ortadan kaldırınca 58’e kadar sahanın içinde koşuşturan bordo-mavi formalı 11’den başka bir şey kalmadı. Okay yeniden bulduğu formasıyla önce başarılıydı, sonra durdu! Marin de elinden geleni yaptı.İKİNCİ yarıyla Trabzon ‘klasik’ tempoyu yükseltti. Yusuf’un direkten dönen şutu heyecana tavan yaptırdı ama kontratak ‘belası’ bu kez penaltı olarak ev sahibi ekibi yenik duruma düşürdü.HAREKET ceza alanı dışındaydı ancak. Beraberlik golüyle birlikte sergilenen baskı Konya’yı neredeyse kendi ceza alanı içine hapsetti. Ama kontratakla 2. gol de gelince Trabzon’a kâbus çöktü. Son dakikalardaki baskısı ilgi çekiciydi doğrusu ama yeterli olamadı... 3 maçta 3 yenilgi! Şota Hocam, aman aman!