Sabrın sonu Arsenal!

ARTIK Barcelona’nın kazanması haber değeri taşımıyor. Yıllardır Barcelona sevdalısı olan çoğu tanıdığım bu maçta Arsenal’i destekliyordu, ben dahil. Çünkü Barça artık insanı bunaltıyor. Kusursuz bir tabloya bakmak gibi; hata arıyorsunuz heyecanlanmak için. Mona Lisa’nın mükemmelliğine laf yok. Ve Louvre Müzesi’nde çok daha şaşırtıcı tablolar var. Tıpkı dün önce Van Persie’nin 6. dakikada sonra Messi’nin 15’te kaçırdığı net pozisyonlar gibi...

WENGER çizgi savunmasını çok önde kurup alanı daraltmak istedi. Ama Barça’yla göğüs göğüse çarpışmak isteyen Arsenal defansı çok açık verdi arkada. Ve 26’da ofsaytı bozan Clichy’nin yardımıyla Villa golü buldu. Fabregas maçtan önce Barça için “Puyol ve Xavi 26 yaşına kadar kupa kaldıramadı ama takım olarak sabrettiler; ve sabırlı olmanın ne kadar önemli olduğunu kazandıkları kupalarla gösterdiler” diyordu. Ve dün ilk yarı hem Fabregas’ın kötü oyununa hem de Van Persie’nin gol yollarındaki şanssızlığına sabretmek gerekti.

BARÇA SIKILINCA...

BARÇA, önde bitirdiği ilk yarıdan sonra daha düşük tempolu ve pozisyon veren bir 2. yarı izletti bize. Sanki sıkılmış bir takım vardı sahada; topla daha çok oynamaya başlayan Arsenal, Barça kalesine daha çok sokuluyordu. Mona Lisa çatlamaya başlamıştı. Messi iyice kötü oynuyordu ve Wenger’in sabredip oyun sisteminde diretmesiyle 2 büyük darbe ard arda geldi; 78’de Van Persie’nin nakkaş misali ince dokunuşu, 82’de Arshavin’in acımasız tek vuruşu; 2-1.

Arsenal’in bu geri dönüşü bile Barcelona’daki ölü toprağını kaldırmadı. Ve Arsenal yüklenmeye devam ettikçe tribünlerden “3” sesleri yükseliyordu.

MESSI’NIN kariyerindeki en kötü günlerden birine imza atışı ve Barcelona’nın düşüşü sanki kırmızı pelerinden korkan bir boğanın gülünç tablosu gibiydi. 2-1 biten maçta “mağlubiyetin tecrübeye dönüşümü uzun vadede bir avantaj sağlar mı?” sorusuna cevap bulduk. Beckett’in dediği gibi Arsenal hep denedi hiç kazanamadı. Ama yine denedi ve sonunda başardı...