ŞANSAL BÜYÜKA / MİLLİYET
Önümüzü kapatsak, arkamız sırıtıyor, arkamızı kapatsak, önümüz açık veriyor.
Konya’da tek kale oynadık, final toplarının birine bile çağdaş futbolun kalitesini, becerisini, yeteneğini birleştiren tek vuruş bile yapamadık.
Letonya özellikle ikinci yarıda ya iki geldi, ya üç... Açık konuşalım, o iki buçuk pozisyonda bir gol buldu, iki tehlikesi de bizim yaratmaya çalıştığımız beş altı tehlikeye bedeldi...
Bu iki pozisyonda, bu ülkede hakkı bir türlü teslim edilmeyen, beğenilmeyen, dudak bükülen Hakan Balta’ya teşekkür borcumuz var.
Ülkeme üzüldüm, milli takıma üzüldüm, ama açıkçası en çok Konya seyircisine üzüldüm. Fenerbahçe stadında maç oynadık. Galatasaraylı oyuncular milli forma altında küfür yedi. Aslantepe’de oynadık, Fenerbahçeli futbolcular milli formayla küfürden nasibini aldı.
Konya seyircisi ay-yıldıza küfür edilemeyeceğini, hiçbir rengin ay-yıldızdan daha büyük, daha kutsal olamayacağını gösterdi... Keşke mutlu olabilselerdi... Ama şunu gösterdiler, sonuçlar ne olursa olsun milli takımın merkezi bundan sonra Konya olsun.